Kort antwoord:
Ja.
Langer antwoord:
Het Melkwegstelsel telt naar schatting zo'n vijfhonderd miljard sterren (voornamelijk zwakke, rode dwergsterren, maar toch). In het waarneembare heelal komen ruwweg zo'n honderd miljard sterrenstelsels voor. Die zijn niet allemaal even groot als ons eigen Melkwegstelsel. Als we voor het gemak aannemen dat een gemiddeld sterrenstelsel honderd miljard sterren telt, dan zijn er in het waarneembare heelal dus honderd miljard keer honderd miljard sterren. Dat zijn er tien triljard - een één met tweeëntwintig nullen.
Net als de sterren aan de hemel zijn de zandkorrels op aarde onmogelijk stuk voor stuk te tellen. Maar als je een ruwe schatting doet van het aantal zandkorrels op alle stranden en in alle woestijnen op aarde, kom je uit op ongeveer honderd triljoen - een één met twintig nullen. Het aantal sterren in het waarneembare heelal is dus ongeveer honderd keer zo groot als het aantal zandkorrels op aarde. Voor elke zandkorrel op onze planeet stralen er honderd zonnen ergens in de kosmos!
Het waarneembare heelal is maar een deel van het geheel. Wij kunnen niet verder kijken dan een kleine 14 miljard lichtjaar, omdat het licht van verder weg gelegen delen in het heelal sinds de oerknal nog niet voldoende tijd heeft gehad om de aarde te bereiken. Toch staat vast dat het heelal zich voorbij die waarnemingshorizon nog enorm ver uitstrekt - vermoedelijk zelfs oneindig ver. Het werkelijke aantal sterren in het heelal is dus nog eens onvoorstelbaar veel groter dan het aantal sterren in het deel van het heelal dat wij kunnen waarnemen. Daar kunnen de aardse zandkorrels onmogelijk tegenop.