Kort antwoord:
Je wordt uit elkaar getrokken door de getijdenkrachten van het zwarte gat.
Langer antwoord:
Een zwart gat is een gebied in de ruimte waar de zwaartekracht zo sterk is dat er niets uit kan ontsnappen, zelfs geen licht. Elk zwart gat heeft een rand (de zogeheten 'horizon'), die als een soort éénrichtingsdeur in het heelal functioneert: een object dat de horizon passeert, is onherroepelijk verloren en kan nooit meer terugkeren. Overigens weet niemand precies wat zich binnen die horizon afspeelt.
De middellijn van de horizon van een zwart gat is afhankelijk van de massa van het zwarte gat. Stellaire zwarte gaten, die ontstaan in de nasleep van de supernova-explosies van zware sterren, hebben een horizon met een middellijn van een paar duizend tot enkele tienduizenden kilometers. De superzware zwarte gaten in de kernen van vrijwel alle sterrenstelsels hebben een horizon met afmetingen van biljoenen kilometers.
'In een zwart gat vallen' betekent dus: de horizon van het zwarte gat van buiten naar binnen passeren. In het geval van een stellair zwart gat ben je al dood voordat het zo ver is. Als je je dicht bij de horizon bevindt, is de aantrekkingskracht op je voeten aanzienlijk groter dan de aantrekkingskracht op je hoofd. Door die verschilkracht (in feite een extreme vorm van getijdenwerking) wordt je lichaam uitgerekt tot een lange sliert - een proces dat met een knipoog wel 'spaghettificatie' wordt genoemd.
In het geval van een extreem groot zwart gat, is de getijdenwerking minder sterk. Op zich betekent dat dat je de oversteek van de horizon zou kunnen overleven. Je kunt echter nooit aan de achterblijvers op aarde laten weten hoe het inwendige van een zwart gat eruit ziet: als er geen licht uit het zwarte gat kan ontsnappen, kun je ook geen radiosignalen versturen.
Verder is er natuurlijk ook voor jouzelf geen weg terug. Je zult onherroepelijk in het zwarte gat verdwijnen, vermoedelijk als een verzameling losse elementaire deeltjes.