Radiative Transfer Models of Protoplanetary Disks: Theory vs. Observations

Artist's impression van een 'flared' protoplanetaire schijf, waarbij de dikte sterk toeneemt op grotere afstand van de ster, vergelijkbaar met de schijf die gezien is met het VISIR-instrument op ESO's Very Large Telescope rond de massieve ster HD 97048.

Gijs Mulders heeft onderzoek gedaan naar de fysische processen die plaatsvinden in protoplanetaire schijven. Hij heeft waargenomen spectrale energieverdelingen van de protoplanetaire schijf HD100546 en de transitieschijf LkCa 15 vergeleken met berekende energieverdelingen. Op vrijdag 8 maart is Mulders op zijn onderzoek, dat ook is uitgevoerd aan Stichting Ruimteonderzoek Nederland, gepromoveerd aan de Universiteit van Amsterdam.

Wanneer een ster ontstaat vormt zich daaromheen een protoplanetaire schijf. Zo’n schijf bestaat voor een klein deel uit vaste materie dat astronomen ‘stof’ noemen. Dit stof klontert samen om uiteindelijk kometen, planetoïden en planeten te vormen. Een transitieschijf wordt waargenomen wanneer een protoplanetaire schijf overgaat in een planetenstelsel en daardoor een ringvormig gat is ontstaan.

Muders heeft onderzoek gedaan naar verschillende aspecten van protoplanetaire schijven. Van de protoplanetaire schijf HD100546 zijn de locatie en de hoeveelheid stofkristallen, de verticale verdeling van stofdeeltjes, de invloed van de stofgrootte op het waargenomen verstrooide licht en de interactie tussen de protoplanetaire schijf en zijn planeet onderzocht. De geometrie van de transitieschijf LkCa15 is ook onderzocht.

Vrijdag 8 maart 2013
Astronomisch Instituut Anton Pannekoek, Universiteit van Amsterdam
Stichting Ruimteonderzoek Nederland
Promotor: prof. dr. Carsten Dominik
Co-promotor: dr. Michiel Min