Broadband View of Blast Wave Physics. A Study of Gamma-Ray Burst Afterglows
Alexander van der Horst
Alexander van der Horst is op 7 september gepromoveerd aan de Universiteit van Amsterdam op een onderzoek naar de objecten en processen die gammaflitsers veroorzaken.
Gammaflitsers zijn de krachtigste explosies van het heelal. Een gammaflitser is een korte flits van gammastraling, de meest energierijke straling die wij kennen, die wordt gevolgd door allerlei andere vormen van straling, zoals röntgenstraling, zichtbaar licht en radiogolven. Door de waarnemingen van al deze verschillende soorten straling te combineren kunnen de objecten en processen die gammaflitsers veroorzaken bestudeerd worden. Alexander van der Horst beschrijft in zijn proefschrift een methode om dit in detail te doen, waarbij de structuur van het medium in de buurt van de bron van gammaflitsers een belangrijke rol speelt. Deze structuur geeft belangrijke aanwijzingen over de bronnen van gammaflitsers. Dit zijn voor een groot deel zware sterren die aan het eind van hun leven zijn.
Van der Horst bestudeert ook een aantal extreme natuurkundige processen die bij gammaflitsers een rol spelen, zoals het versnellen van elementaire deeltjes tot bijna de lichtsnelheid. Daarnaast besteedt hij veel aandacht aan radiowaarnemingen van een aantal gammaflitsers met de Westerbork Synthese Radio Telescoop (die soms tot jaren na de flits te zien zijn). Op deze manier kan de hoeveelheid energie, die geproduceerd wordt bij deze extreme fenomenen, zeer nauwkeurig bepaald worden.
Promotie: 7 september 2007, Universiteit van Amsterdam
Promotor: Prof.dr. R.A.M.J. Wijers
Alexander van der Horst is op 7 september gepromoveerd aan de Universiteit van Amsterdam op een onderzoek naar de objecten en processen die gammaflitsers veroorzaken.
Gammaflitsers zijn de krachtigste explosies van het heelal. Een gammaflitser is een korte flits van gammastraling, de meest energierijke straling die wij kennen, die wordt gevolgd door allerlei andere vormen van straling, zoals röntgenstraling, zichtbaar licht en radiogolven. Door de waarnemingen van al deze verschillende soorten straling te combineren kunnen de objecten en processen die gammaflitsers veroorzaken bestudeerd worden. Alexander van der Horst beschrijft in zijn proefschrift een methode om dit in detail te doen, waarbij de structuur van het medium in de buurt van de bron van gammaflitsers een belangrijke rol speelt. Deze structuur geeft belangrijke aanwijzingen over de bronnen van gammaflitsers. Dit zijn voor een groot deel zware sterren die aan het eind van hun leven zijn.
Van der Horst bestudeert ook een aantal extreme natuurkundige processen die bij gammaflitsers een rol spelen, zoals het versnellen van elementaire deeltjes tot bijna de lichtsnelheid. Daarnaast besteedt hij veel aandacht aan radiowaarnemingen van een aantal gammaflitsers met de Westerbork Synthese Radio Telescoop (die soms tot jaren na de flits te zien zijn). Op deze manier kan de hoeveelheid energie, die geproduceerd wordt bij deze extreme fenomenen, zeer nauwkeurig bepaald worden.
Promotie: 7 september 2007, Universiteit van Amsterdam
Promotor: Prof.dr. R.A.M.J. Wijers