Er kan weer gepraat worden met Mars, dus Curiosity is weer aan het werk. Zoals beloofd gaat Curiosity inderdaad weer boren! De nieuwe locatie is inmiddels uitgezocht. Cumberland ligt op 2.75 m van John Klein, de vorige locatie, en beide locaties lijken er op elkaar. Dit klinkt een beetje saai, maar de spectaculaire conclusies van John Klein (Leven op Mars ooit mogelijk), zijn uiteindelijk slechts gebaseerd op alleen John Klein. Cumberland wordt nu onderzocht om de resultaten van John Klein te bevestigen.
In de tussentijd heeft NASA ook een erg duidelijk filmpje gemaakt over hoe het boren nu eigenlijk in zijn werk gaat. Aanrader, want het boren en vooral de bewerking van het geboorde poeder daarna is niet het makkelijkste klusje dat Curiosity te doen heeft
Mount Sharp gevormd door wind?
In de tussentijd, terwijl Curiosity van zijn welverdiende vakantie genoot, is er ook nieuw onderzoek gepubliceerd. Niet door het Curiosity team, maar wel van belang voor Curiosity, dus wel even het vermelden waard hier. Een groep van onderzoekers van verschillende Amerikaanse universiteiten heeft een computer model gemaakt van Mount Sharp, de berg in het midden van de Gale krater. Uit hun model blijkt dat Mount Sharp wel eens gevormd zou kunnen zijn door de wind. Metingen van Curiosity gecombineerd met computermodellen gaven eind vorig jaar al een idee hoe de wind in de Gale krater kan waaien. ‘s Nachts blaast de wind vanaf de kraterwand de krater in en in mindere mate ook van de top van de berg naar beneden. Overdag draaien de windrichtingen om en blaast de wind omhoog de berg en de kraterwand op.
Het nieuwe computermodel gaat ervan uit dat er in het begin geen of maar een kleine berg was. Deze berg zou gevormd kunnen zijn in het meer dat waarschijnlijk ooit in Gale heeft gestaan. Het model laat nu het volgende zien. In het begin blies de wind vanaf de kraterwand naar beneden de krater is. Bij het naar beneden waaien wordt deze vind versneld door het hoogteverschil tussen de wand en de bodem van de krater en de zwaartekracht. Valwinden dus. Door de grote snelheid van deze valwinden wordt er gemakkelijk sediment (los zand en stenen) de krater ingeblazen, wat zich vervolgens verzameld in het midden, waar de windsnelheid inmiddels is afgenomen. Hier stapelt zich dan langzaam, laagje voor laagje, een berg sediment op. Overdag draait de wind om en waait vanaf de bodem van de krater omhoog, zowel tegen de kraterwand als de berg op, wat nog meer sediment omhoog blaast. Er blaast, zoals ik hierboven vertelde, ook wind naar beneden vanaf de berg en omhoog tegen de kraterwand op, maar die is minder sterk, dus zal minder sediment van de berg afblazen de kraterwand weer op. Op deze manier zou dus Mount Sharp gevormd kunnen worden.
Helaas maakt het artikel niet duidelijk hoe deze hoop zand en stenen vervolgens versteent en een berg vormt. Maar het geeft in ieder geval een interessante veronderstelling die door Curiosity met al zijn instrumenten goed getest kan worden. Nu duurt het nog even voordat Curiosity bij de voet van Mount Sharp aankomt, maar ik ben zeer benieuwd of deze hypothese stand houdt of dat Curiosity toch weer iets nieuws gaat vinden. Maar eerst de nieuwe boorresultaten!
Inge Loes ten Kate is onderzoekster aan de Universiteit van Utrecht en is sinds zes jaar betrokken bij de ontwikkeling van de Marsverkenner Curiosity. Zij houdt voor de NOS een blog bij over de verkenningstocht van de Marswagen.
Bron: NOS