Het centrale zwarte gat in het sterrenstelsel NGC 1277 is uitzonderlijk zwaar in verhouding tot de totale stellaire massa van dit sterrenstelsel. Dit op één na zwaarste zwarte gat maakt maar liefst 14 procent uit van de totale massa van het sterrenstelsel. In de meeste sterrenstelsels is dit slechts 0,1 procent. Deze ontdekking die gedaan is door een internationaal team van astronomen, waaronder drie Nederlanders, kan leiden tot nieuwe inzichten betreft de formatie en evolutie van zwarte gaten. Het resultaat wordt gepubliceerd in de 29-november editie van Nature.
“Op dit moment zijn er drie sterk verschillende mechanismen bekend die allemaal de relatie tussen de massa van een centraal zwart gat en de eigenschappen van een sterrenstelsel kunnen verklaren. Het is nog onbekend welke theorie de waarnemingen het beste verklaart”, aldus dr. Remco van den Bosch (Max Planck Instituut voor Astronomie). De ontdekking van dit zwarte gat helpt uitsluitsel te geven.
Deze ontdekking is gedaan door observaties van de Massive Galaxy Survey (MGS) met de Hobby-Eberly Telescope (HET) te combineren met observaties van de Hubble-ruimtetelescoop. Het was mogelijk de helderheid van het sterrenstelsel op verschillende afstanden van zijn centrum te bepalen uit de Hubble-observaties. Deze informatie werd gecombineerd met de snelheden van de sterren rond het zwarte gat waaruit werd berekend dat de massa van het zwarte gat gelijk is aan 17 miljard zonsmassa's.
De afstand tot het sterrenstelsel NGC 1277, dat aan de hemel staat in het sterrenbeeld Perseus, is gelijk aan 220 miljoen lichtjaar. Hoewel NGC 1277 10 maal zo compact is als ons Melkwegstelsel, is het centrale zwarte gat in dit sterrenstelsel 4000 maal zo zwaar als het centrale zwarte gat in ons Melkwegstelsel. De meeste vergelijkbare zware zwarte gaten worden gevonden in elliptische sterrenstelsels, maar NGC 1277 is een lensvormig sterrenstelsel. “Dit sterrenstelsel is een vreemde eend in de bijt”, zegt dr. Karl Gebhardt (University of Texas).