In de nacht van dinsdag 12 op woensdag 13 augustus vindt het maximum plaats van de jaarlijkse meteorenzwerm de Perseïden. Door storend maanlicht zijn er tijdens het maximum rond 4.30 uur volgens Marc van der Sluys van hemel.waarnemen.com met het blote oog tot slechts 20 'vallende sterren’ per uur te zien. Op een maanloze, heldere nacht zouden dat er 85 zijn.
De Perseïden zijn vernoemd naar het sterrenbeeld Perseus, waar de vallende sterren vandaan lijken te komen. Dit sterrenbeeld staat bij ons 's nachts hoog boven de noordoostelijke horizon. De meteorenzwerm bestaat uit achtergelaten puin van de komeet Swift-Tuttle. Doordat de aarde in haar baan om de zon door de puinwolk beweegt, zien wij deze meteorenzwerm ieder jaar rond dezelfde datum.
Vallende sterren zijn lichtflitsen die af en toe aan de sterrenhemel verschijnen. De flitsen hebben echter niets met sterren te maken. Ze worden veroorzaakt door ruimtepuin, vaak niet groter dan een zandkorrel, dat circa 100 kilometer boven ons hoofd in de aardatmosfeer terecht komt. Door de hoge snelheden van het ruimtepuin worden de luchtmoleculen vóór zo’n gruisdeeltje gecomprimeerd, verhit en aan het gloeien gebracht, wat wij zien als een flitsje. De snelheden van de Perseïden zijn meestal meer dan 200.000 km/uur.
De beste tijd om waar te nemen is rond 4.30 uur 's nachts, maar ook voor middernacht zijn er al meteoren te zien. Een nacht eerder en later zijn ook vallende sterren zichtbaar, maar dit zijn er ongeveer 15 per uur. Om de meteoren waar te nemen is geen speciale apparatuur nodig; het blote oog en een heldere hemel volstaan.
De Perseïden kenmerken zich door hun helderheid en snelheid, en incidenteel nalichtende sporen. Veel van de lichtzwakkere meteoren zijn dit jaar echter niet te zien doordat de maan net vol is geweest en nog voor 90% is verlicht.