De hemel is gevuld met straling onzichtbaar voor het blote oog, waaronder radiostraling op frequenties een factor tien miljoen keer lager dan rood licht. Met tientallen duizenden antennes verspreid over heel Europa, luistert LOFAR naar die kosmische radiostralen in het gebied net boven de FM-radioband, op 144 megahertz. Door deze antennes verandert het Europese continent in een 2000 km grote radiotelescoop. Door deze afstand ziet LOFAR voortreffelijk detail op zulke lage radiofrequenties, met een oplossend vermogen waarmee de Pyramide van Cheops zelfs op de maan nog te onderscheiden zou zijn. Samengevoegd zijn de antennes gevoelig genoeg om een mobiele telefoon op Mars te detecteren.
Dit oplossend vermogen wordt echter in de weg gezeten door een aardse stoorzender. Ultravioletstraling van de zon zorgt voor een laag geladen deeltjes aan de bovenkant van de atmosfeer. Deze zogeheten ionosfeer verstoort radiogolven uit de ruimte voordat ze opgevangen worden door de telescoop. Hierdoor is het alsof LOFAR vanaf de zeebodem de hemel bekijkt en het signaal door de golven uitgesmeerd wordt. Met geavanceerde technieken is hiervoor gecorrigeerd, waardoor nu het hele blikveld van LOFAR scherpgesteld en in kaart gebracht kon worden.
Om deze correcties uit te voeren en van deze radiogolven vervolgens een afbeelding te maken zijn moderne algoritmes nodig die veel computerkracht vereisen. Dankzij de nationale supercomputers was dit geen probleem. Lokaal heeft de recent gebouwde Academic Leiden Interdisciplinary Cluster Environment (ALICE) haar computerkracht verleend. Vanuit Amsterdam verschafte SURF vroegtijdige toegang tot hun nieuwe Spider platform. Dit platform is specifiek opgezet voor data-intensieve projecten zoals dit onderzoek. Dankzij deze supercomputers konden langdurige berekeningen op een grootschalige parallelle manier uitgevoerd worden.
De uiteindelijke afbeelding was te groot om in een keer te maken. Om het hele blikveld in kaart te brengen werd het werk daarom opgesplitst in 25 kleinere afbeeldingen ter grootte van de volle maan. Met software recentelijk ontwikkeld op ASTRON werd elk van deze gebieden gedurende 7 dagen in kaart gebracht. Op een enkele computer, stuk voor stuk, zou de gehele kaart dan maar liefst meer dan 175 dagen kosten om te maken. Dankzij de grootschalige infrastructuur van SURF en Leiden duurde het echter effectief maar 7 dagen.
Tekst gaat verder onder de video